Dnia 12 czerwca Roku Pańskiego 1221 w dzień wspomnienia świętego Onufrego Wielkiego, przy obecności komesa na kasztelanii w Bardzie - Sobiesława, pana na Wojborzu, Brzeźnicy i Opolnicy i Magistrów Zgromadzenia Zakonu Hermesa Alba Amnis - magistra Dalegora Tymoteusza i magistra Bohumila z Broumowa występujących w imieniu praepositusa Ambroża, ustala się z woli kasztelana Sobiesława niniejsze prawo.

My, Sobiesław, komes z Barda, czynimy wiadomym zarówno obecnym, jak i przyszłym, że my, za szczególne dobrodziejstwa otrzymane od magów Zgromadzenia Zakonu Hermesa - Alba Amnis, których mądrość i umiejętności ocaliły wiele dusz przed niszczycielskim zalewem wód Nysy, a następnie zapobiegły epidemii dezynterii za pomocą leczniczych wywarów, naszym umiłowanym synom w Chrystusie, braciom tegoż Zgromadzenia, darowujemy z pełną pokorą jedną z rodzin wieśniaków z Morzyszowa, a mianowicie ród Borsuków z całym inwentarzem.

Czynimy to z naszej pobożności wobec Boga i z największej wdzięczności wobec tych, których dzieła były inspirowane bożą łaską i przyniosły zbawienie wielu. Dar ten jest trwały i niezmienny wobec przejściowych kaprysów czasu, a naszą wolę poświadczamy pieczęcią i postanawiamy, że na wieczne czasy będzie respektowana.

W obecności ojca Bogusława opiekuna kaplicy grodowej z Kanoników Regularnych w Kementz niniejsze nadanie potwierdzone i kasztelańską pieczęcią opatrzone.