Zielarka Mila urodziła się w Strzegomiu około 1160 roku w rodzinie ubogiego kmiecia, który dorabiał służąc w kasztelanii książęcej za woźnicę. Od najmłodszych lat Mila miała smykałkę do ziół i matka wysłała ją by służyła, pomagała i uczyła się u mądrej Nawoi.
W latach młodości uchodziła za urodziwą, była nawet po zrękowinach z pewnym kawalerem ze Świdnicy. Ale zły los sprawił, że chłopak zginął walcząc z Czechami. Odtąd - po odchorowaniu żałoby - całkowicie poświęciła się swojej pracy. W owym czasie Joannici zadomawiali się w Strzegomiu, więc ludzie z nadzieją wyglądali budowy szpitala i ratunku u zakonników. Mimo to Nawoja i Mila były jedynymi akuszerkami w okolicy i przez ich wprawne ręce przewinęła się większość nowo narodzonych niemowląt.
Po śmierci Nawoi, Mila wprowadziła się do jej chaty, na skarpie nad Strzegomką, z dala od zabudowy grodu i murów komturii. Odziedziczyła po niej również czarną kotkę, która zwała się Żywia. Uroda Mili przeminęła, ale wiedza o ziołach i uzdrawianiu z roku na rok była coraz większa.
Mila jest zielarką, akuszerką i uzdrowicielką. Cieszy się dobrym imieniem wśród strzegomskich kobiet.
Wiosną 1224 Ambroż, Jaromir, Dargaude i Atilla odwiedzili Milę prowadząc śledztwo w sprawie tajemniczej śmierci Hartwiga z Bielawy. Ambroż pierwotnie podejrzewał że zielarka ma związek z działalnością sabatu lub nawet diabolistów. Finalnie rozpoznał w Żywii magiczną istotę.
Mili najbardziej do gustu przypadł Dargaude, jako że Prus żywo interesował się ziołami/
Stara, siwa kobieta o haczykowatym nosie i rozwichrzonych włosach. Ubiera się skromnie, a jej garderoba zwykle nosi ślady zniszczenia, lub plam pochodzących od różnych misktur, wywarów i ekstraktów.
Mila jest empatyczna i rozsądna. Silnie związana ze swoją kotką. Obawia się Joannitów, a zwłaszcza brata Oswalda, starszego nad Infirmerią, który otwarcie krytykuje jej metody i oskarża o pogańskie praktyki.
Chata w Strzegomiu będąca jej własnością i niewielki spłachetek ziemi nad Strzegomką, gdzie Mila uprawia zioła i rośliny lecznicze. Zapasy ziół, mikstury lecznicze, trucizny.
Spyża i drobne opłaty od kasztelanii.