Saga rozpoczyna się AD 1220 na terenie Dolnego Śląska (Dux Silezie). Zgromadzenie Magów Alba Amnis ukryte w lasach w dolinie Gór Sowich. W owym czasie najbliższą osadą była wieś Bela (Bielawa), którą zamieszkiwali saksońscy i frankońscy osadnicy. Istnieją już większe miasta Śląska (od najbliższych): Świdnica, Świny, Wrocław, Niemcza, Bardo, Kłodzko, Ziębice, Brzeg, Wleń, Legnica, Ryczyn, Ścinawa, Opole.
Kwitnie osadnictwo. Zakładano nie tylko osady rolnicze, ale też górnicze, jak lokowane w tym czasie Złotoryja (1211 r.) i Lwówek (1209 lub 1217). Wzorem dla miast śląskich był Magdeburg, którego rozwiązania ustrojowe rozprzestrzeniły się na całym Śląsku, z czasem też w całym kraju. Z akcją osadniczą wiąże się powstanie takich miast, jak wspomniana: Złotoryja, która w dawnych źródłach wystąpiła też pod nazwą Goldberg (1211 r.) (wcześniej zaś była tam polska osada Kopacze), ponadto Löwenberg – Lwówek (1209 r.), Neumarkt – Środa Śląska (1214 r.), Frankestein – Ząbkowice, Waldenburg – Wałbrzych, Landeshut – Kamienna Góra (1244 r.), Hirchberg – Jelenia Góra. Na początku XIII wieku w dokumentach pojawiło się wiele osad, których nazwy poświadczały, że zostały one założone przez przybyłych z Niemiec rolników i górników
Władzę biskupią we Wrocławiu sprawuje arcybiskup Wawrzyniec, a Śląskiem włada od dwóch dekad Henryk Brodaty, książę wrocławski i opolski.