Rudiger de Haugwitz – komtur zakonu Szpitalników św. Jana w Strzegomiu. Pochodzi z możnego rodu o łużyckich korzeniach. Urodzony ok. roku 1172, w młodości służył jako rycerz najpierw na dworach czeskich, a potem w orszaku Albrechta Pysznego miśnieńskiego margrafa, zanim przywdział krzyż zakonu joannitów. Komturia w Strzegomiu, choć położona na granicy dzikich lasów, pod jego władzą zyskała znaczenie militarne i polityczne.

Rudiger to doświadczony zakonnik i bezkompromisowy dowódca, który widzi w swoim powołaniu nie tylko służbę ubogim i pielgrzymom, ale także szansę oporu wobec herezji, pogaństwa i wpływów Faerie. Od lat kieruje komandorią w Strzegomiu, zyskując opinię człowieka skutecznego, choć niekiedy zbyt surowego. Zajmuje się też polityką — dyskretnie wpływa na lokalnych kasztelanów, kanoników i duchowieństwo biskupstwa wrocławskiego.

Rudiger to mężczyzna około pięćdziesiątki, o ostrych, ascetycznych rysach, przyprószonych siwizną włosach i przenikliwych, zimnych oczach. Nosi czarny płaszcz z białym krzyżem zakonnym, a pod nim nosi misterną kolczugę — zawsze gotów do boju. Gdy mówi, jego głos brzmi twardo i pewnie. W postawie Rudigera widać wojskowy rygor i przekonanie o słuszności własnej drogi.

Rudiger jest fanatycznie oddany misji Zakonu – widzi siebie jako miecz Kościoła i strażnika wiary. Dla niego chrystianizacja to wojna o dusze, ale i terytorium. Faerie i ich domeny uważa za zagrożenie, które należy wykorzenić. Jednocześnie nie jest głupcem – zna wagę polityki, tajemnic i zależności, dlatego potrafi zawierać tymczasowe sojusze, nawet z Magami. Często działa w sposób twardy, ale skalkulowany.

• Zakon Joannitów – jako komtur strzegomski odpowiada przed baliwem brandenburskim, ale cieszy się znaczną autonomią. Utrzymuje korespondencję z władzami zakonu w Niemczech.
• Książę Henryk Brodaty – ceni jego militarne wsparcie, ale trzyma na dystans; Rudiger zdaje sobie sprawę, że zaufanie księcia jest pragmatyczne, nie osobiste.
• Kanonik Idzi – relacja obustronnego respektu, choć Rudiger uważa duchownych za zbyt miękkich wobec herezji i faerie.
• Zgromadzenie Alba Amnis – podejrzliwe zainteresowanie. Choć zawarł ustną umowę z Stephanusem, traktuje Magów z dystansem, jako potencjalnie niebezpiecznych heretyków, dopóki nie udowodnią swojej lojalności wobec Kościoła.

• Komturia w Strzegomiu – zbrojni rycerze, bracia zakonni, służba i piechota mieszczan.
• Własna sieć informatorów i kontaktów wśród kasztelanów i duchownych.
• Dostęp do relikwii, środków medycznych i finansów zakonu.
• Wpływ na politykę chrystianizacji i relacji z możnowładztwem lokalnym.

Rudiger pragnie umocnienia pozycji Joannitów na Śląsku; całkowitego zniszczenia pogańskich miejsc kultu i pozostałości Faerie; obrony interesów Zakonu, nawet jeśli oznacza to działanie poza oficjalnym porządkiem kanonicznym.

Borys, Jaromir i Dobromił towarzyszyli Joannitom na wyprawie pruskiej latem 1222. Borys dowodził chorągwią bardzką w imieniu Sobiesława. W późnej fazie kampanii Jaromir trzymał pieczę nad taborami bardzkimi i strzegomskimi. Swym bohaterskim czynem obrony taborów zyskał uwagę Rudigera. Borysa zaś ceni za odwagę, rycerskie rzemiosło i książęcą krew.

Po śmierci Dobromiła na drugiej krucjacie w 1223 roku, komandoria aktywnie uczestniczyła w procesie uznania jego męczeństwa za wiarę i Rudiger aktywnie agitował za sprowadzeniem zwłok rycerza i pochowaniem go w Strzegomiu.

• kniaź Borys: +1
• Jaromir +0
• Ambroż -1
• Dargaude -3