Krystyn (zm. 1217) był wojewodą płockim w służbie księcia Konrada Mazowieckiego. Był znany jako skuteczny dowódca wojskowy, który walczył z najeżdżającymi Mazowsze plemionami Prusów i Jaćwingów. Jego największym osiągnięciem było dowodzenie wojskami w zwycięskiej bitwie pod Zawichostem w 1205 roku, gdzie pokonano wojska Rusinów.

Krystyn zyskał przydomek „Tarczy Mazowsza” ze względu na swoje umiejętności obronne i skuteczne zabezpieczanie granic Mazowsza. Budował małe grody obronne i osiedlał tam rycerzy, co przyczyniło się do poprawy bezpieczeństwa regionu.

Śmierć Krystyna była wynikiem politycznych intryg. Gdy wojewoda wpadł w zasadzkę Prusów i dostał się do niewoli, książę Konrad Mazowiecki wykupił go z niewoli. Jednak obawiając się rosnącego znaczenia i popularności Krystyna (był z nim skonfliktowany politycznie), kazał go ponownie uwięzić, oślepić, a następnie zabić w 1217 roku. Wydarzenie to miało miejsce w kontekście zmian w sojuszach politycznych książąt piastowskich. Śmierć Krystyna oznaczała też dla Mazowsza załamanie się systemu obrony pogranicza.

Krystyn pochodził prawdopodobnie z rodu Gozdawów i był związany z podsierpeckim Gozdowem. Jego śmierć pozostaje ważnym punktem w historii Mazowsza, podkreślając skomplikowane relacje polityczne w tamtym okresie.